دعوت به نماز، امر به معروفی است که ستون و اساس دین را هدف خود قرار داده است و برای انجام آن باید بدانید که: وقتی شما بر بالای یک بلندی ایستاده اید و منظره ای بسیار باشکوه می بینید، توصیف این منظره برای دوستان که در پایین ایستاده، او را مانند شما به وجد نمی آورد. باید دست او را بگیرید و بالا ببرید، تا او نیز ببیند و بعد می فهمد آنچه را که شما فهمیده بودید. بنابراین باید زاویه نگاه یک مومن نماز خوان را برای کسی که تارک نماز است، ایجاد کنید.
کسی که نماز نمی خواند، به جایگاه خود در هستی توجه ندارد و اگر سخنی از ایمان و خدا می گوید، بیش تر لقلقه زبانی اوست. و الا این شخص یا مرگ را پوسیده شدن و تمام شدن می داند، که با این نگاه پوچی به او هجوم می آورد و از زندگی ساقط می شود. یا اینکه حقیقت را می یابد و با دیدن زندگی جاودان، ترک نماز، در نظرش یک بلاهت محض خواهد بود.
البته می توان با زاویه دید محدود این انسان ها، همراه شد و سخنانی در حد خودشان گفت! از این کلام به شدت در سطح پایین که خواص نماز در سلامت جسم را بیان کنید. تا اینکه اثرات نماز در آرامش معنوی و روحی را بشمارید.
اما حقیقت بسیار فراتر از این امور است. آیت الله دستغیب در ابتدای کتاب گناهان کبیره خود، مثال زیبایی دارند و آن اینکه فرض کنید در زمان قدیم با کاروانی عازم مسافرت هستید. در یکی از کاروانسراها، راهنمای کاروان را می بینید که بسیار نگران و شدیدا در جنب و جوش است. به این دلیل که تا منزل بعدی راه سختی در پیش دارید و باید حسابی خود را مهیا کنید و آب بردارید و ... حال شما چگونه خواهد شد؟ ایا بی تفاوت می نشینید و او را نگاه میکنید؟
حال ما در مسیر سیر به سمت قیامت قرار گرفته ایم و خواه ناخواه این مسیر را می پیماییم. راهنمای این کاروان کسی مانند امیرالمومنین(ع) است که می فرماید: «لَوْ کُشِفَ الْغِطَاءُ مَا ازْدَدْتُ یَقِینا؛[1] اگر تمام پرده های غیب کنار روند، بر یقین من افزوده نمی شود.» و همین ایشان است که با آن همه عبادت و فضیلت، چنان در محراب می گرید و می نالد که تمام صورتش خیس شده و می گوید: «آهِ آهِ مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ وَ وَحْشَةِ الطَّرِیقِ وَ عِظَمِ الْمَوْرِدِ؛[2] آه آه از کمى توشه و دورى راه و درازى سفر و سختى ورودگاه، و ترس و وحشت راه.»
چگونه می توان لحظه ای از این منظر ماجرا را نگریست و در غفلت به سر برد.
کتابهاى زیر در مورد نماز توصیه مى شود.
راز نماز؛ محسن قرائتى
راز نماز؛ بى آزار شیرازى
پرواز در ملکوت؛ امام خمینى(ره)
از ژرفاى نماز؛ سید على خامنه اى
گفتار رمضان (طنطاوى )؛ ترجمه احمد آرام
این است نقش عبادات؛ محمد باقر صدر
پی نوشتها:
[1]. ارشاد القلوب، ج 2، ص 212.
[2]. إرشاد القلوب إلى الصواب ج2، ص 218.
http://www.soalcity.ir/node/110
